Πέρασαν τρία χρόνια απ’ την ημέρα που ο πλανήτης μετακινήθηκε απ’ το σοκ. Τρία χρόνια από την ημέρα που το μπάσκετ έχασε το αστραφτερό χαμόγελο του Κόμπι Μπράιαντ. Μένουν, όμως, για πάντα οι στιγμές και η φανέλα με το 24 των Λέικερς.
Το πρωινό της 26ης Ιανουαρίου 2020 η αμηχανία στα πρόσωπα των παρουσιαστών των μεγάλων αμερικανικών τηλεοπτικών δικτύων ήταν κάτι παραπάνω από έκδηλη.
Η πληροφορία ότι μεταξύ των επιβατών του ελικοπτέρου, τύπου Sikorsky S-76, που μόλις είχε καταπέσει στο λόφο Καλαμπάσας της Καλιφόρνια (48 χιλιόμετρα έξω από το Λος Άντζελες), βρισκόταν και μια ιδιαιτέρως σημαίνουσα προσωπικότητα, δεν είχε ακόμα διασταυρωθεί.
Λίγη ώρα αργότερα, το CNN διέκοπτε τη ζωντανή σύνδεση με το Λευκό Οίκο, για τις δραστηριότητες του (τότε) προέδρου Τραμπ, έχοντας επιβεβαιώσει την είδηση, για να σοκάρει τον πλανήτη. Ο Κόμπι Μπράιαντ και η 13χρονη κόρη του, Τζιάνα, ήταν μεταξύ των 8 επιβατών, που επέβαιναν στο μοιραίο ελικόπτερο, που απογειώθηκε από το John Wayne Airport, για να τους μεταφέρει στη Mamba Academy, το μπασκετικό project του πρώην αστέρα των Λέικερς.
Ο θάνατος των 8 επιβατών και του πιλότου, Άρα Ζομπογιάν (το επίσημο πόρισμα του δυστυχήματος, το Φεβρουάριο του 2021, απεφάνθη ότι ο τελευταίος αποπροσανατολίστηκε από την ομίχλη, αποκλείοντας το σενάριο της μηχανικής βλάβης) ήταν ακαριαίος.
Σπάνια η σιωπή κάνει τόσο θόρυβο. Κάποιοι ανακάλυψαν ένα μακάβριο τιτίβισμα στο twitter, που “προφήτευε” τη μοίρα του Μπράιαντ, από το 2012, αλλά ο “προφήτης” ήταν μάλλον ο ίδιος.
“Η ζωή είναι πολύ μικρή και πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα, σαν να είναι η τελευταία. Εγώ αυτό κάνω“, θα πει σε μία από τις συνεντεύξεις που έδωσε, μετά την αποχώρηση από τη δράση.
Ο αθλητικός κόσμος είχε να νιώσει τέτοιο σοκ από το δυστύχημα του Άϊρτον Σένα, το 1994 στην Ίμολα. Μόνο αυτός θα μπορούσε να συγκριθεί σε αναγνωρισιμότητα και δημοφιλία με τον Κόμπι.
Οι θρύλοι ζουν για πάντα
Τρία χρόνια αργότερα, στο σημείο της συντριβής, στο λόφο Καλαμπάσας, δεσπόζει το άγαλμα του Black Mamba και της Τζίτζι (όπως ο ίδιος αποκαλούσε την κόρη του), μια εικαστική υπενθύμιση, αυτού που συνήθιζε να λέει στους νεότερους αστέρες του ΝΒΑ, όταν πια πλησίαζε στη συνταξιοδότηση: “να θυμάστε ότι οι θρύλοι ζουν για πάντα”!
Ο Κόμπι είναι θρύλος. Το κέρδισε μέσα από μια ανεπανάληπτη διαδρομή 20 ετών, μέσα και έξω από τα παρκέ. Ο Μάικλ Τζόρνταν τον αποχαιρέτησε ως τον “μικρό του αδελφό”, βάζοντας τα δικά του διακριτά όρια στο αναπόφευκτο ερώτημα: “who’s the best”.
Η πιο στιλιζαρισμένη διατύπωση, είναι ότι αν η αρίθμηση στη μπασκετική ελίτ ξεκινά από το 23 (τον αριθμό φανέλας του Air) δικαιωματικά ο Κόμπι φορούσε το 24.
“Behind his Airness (Μάικλ Τζόρνταν) is Kobe”, θα πει ο Τζίμι Χιλ, δημοσιογράφος του CBS και ένας από τους τελευταίους ανθρώπους που επικοινώνησαν με τον Κόμπι, λίγες ώρες πριν την τραγωδία.
“Ο μεγάλος τύπος, από τον ουρανό, τον είχε προικίσει με πολλά χαρίσματα. Δυστυχώς δεν θα τα δούμε όλα, ευτυχώς είδαμε ένα σημαντικό μέρος, που θα κρατήσουμε για πάντα”, είπε ο Χιλ στον αέρα του CBS, την ημέρα του δυστυχήματος, αποκαλύπτοντας πόσο χαρούμενος και περήφανος ήταν ο Μπράιαντ, για το γεγονός ότι ο ΛεMπρόν Τζέιμς, τον είχε μόλις ξεπεράσει στη γενική κατάταξη των κορυφαίων σκόρερ του ΝΒΑ.
Αν υπάρχει, όμως, μία και μόνο φράση που αναδεικνύει με τον πιο πειστικό τρόπο, το πόσο σημαντικός και επιδραστικός για το μπάσκετ, ήταν ο Κόμπι, αυτή έρχεται από το στόμα του Γιάννη Αντετοκούμπο: “Δεν γίνεται να μιλήσεις για μπάσκετ, χωρίς να μιλήσεις για τον Κόμπι“.
Το φιλμ της διαδρομής του Black Mamba σε 24 καρέ
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για μπάσκετ, ας μιλήσουμε κι άλλο για τον Κόμπι, μέσα από 24 στιγμιότυπα της βραχύβιας, πλην όμως πλούσιας, ζωής του. Αυτός ήταν ο τελευταίος αριθμός (άρχισε με το “8”) της φανέλας του, θα μπορούσε να είναι ο αριθμός καρατίων του χρυσού ταλέντου του ή μια τελευταία επίθεση 24 δευτερολέπτων, στη μνήμη του.
1. Ο Κόμπι Μπιν Μπράιαντ γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1978, στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Γιος του πρώην παίκτη του ΝΒΑ, Τζο Μπράιαντ και της Πάμελα Κοξ, ήταν το μοναδικό αγόρι από τα τρία παιδιά της οικογένειας.
2. Το όνομά του, προέρχεται από μια… ιδιαίτερη έμπνευση του πατέρα του, όταν ο τελευταίος διάβασε στο μενού εστιατορίου, την ιαπωνική ονομασία μια μοσχαρίσιας μπριζόλας! Το δεύτερο συνθετικό προέρχεται πάλι από τον πατέρα του και το παρατσούκλι που τον συνόδευε, όταν αγωνιζόταν στο ΝΒΑ (Jellybean).
3. Μετά από μια σημαντική καριέρα στο ΝΒΑ, με τις φανέλες των Σίξερς, Κλίπερς και Ρόκετς, ο Τζο Μπράιαντ πήρε την οικογένειά του και μετακόμισε στην Ιταλία, για να συνεχίσει την καριέρα του και έτσι Κόμπι, πέρασε κάποια από τα παιδικά του χρόνια στη γειτονική μας χώρα. Γνώριζε ιταλικά, ενώ σε μεγαλύτερη ηλικία έμαθε και καλά ισπανικά.
4. Όταν η οικογένειά του επέστρεψε στην Πενσιλβάνια, ο Μπράιαντ φοίτησε στο Lower Merion High School, όπου ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ. Πολύ σύντομα ανέδειξε το πλούσιο ταλέντο του και ο προπονητής του στο Λύκειο, Γκρεγκ Ντάουνμερ, έκανε λόγο για έναν “ολοκληρωμένο παίκτη“, πολύ πριν μπει το επαγγελματικό μπάσκετ στη ζωή του.
5. Ο Μπράιαντ έγινε μόλις ο 6ος παίκτης στην ιστορία του NBA, που εντάχθηκε από το Λύκειο στην επαγγελματική λίγκα. Το καλοκαίρι του 1996, οι Σάρλοτ Χόρνετς τον επέλεξαν στο Νο13 του ντραφτ, αλλά κατέληξε στο Λος Άντζελες Λέικερς (που τον είχαν τσεκάρει) στο πλαίσιο της ανταλλαγής με τον Βλάντε Ντίβατς.
6. Στο Λος Άντζελες αλλάζει η μοίρα των Λέικερς (που αναπολούσαν τις ένδοξες ημέρες του παρελθόντος) και αρχίζει να χτίζεται ο μύθος του Κόμπι. Κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα με τους Λος Άντζελες Λέικερς (2000, 2001, 2002, 2009, 2010), αναδείχθηκε δύο φορές MVP των τελικών (2009, 2010), μία φορά MVP της κανονικής περιόδου (2008) και ψηφίστηκε 18 φορές All Star. Επίδοση που υπολείπεται μόνο ενός άλλου θρυλικούς “λιμνάνθρωπου” του Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ (19).
7. Το 1997 ο Κόμπι έγινε ο νεότερος παίκτης που κέρδισε το διαγωνισμό καρφωμάτων στο All-Star Game. Οι εντυπωσιακές προσπάθειές του, υποχρέωσαν τον μετρ του είδους, Τζούλιους Έρβινγκ, που εκτελούσε χρέη κριτή, ν’ αλλάξει θέση και να κατέβει στην πρώτη σειρά των καθισμάτων, για να αποθεώσει τον 19χρονο τότε Κόμπι. Βασικός ανταγωνιστής του σ’ εκείνο το διαγωνισμό, ήταν ο Κρις Καρ των Χόρνετς, που το 2002 πέρασε από το ελληνικό πρωτάθλημα και την πρωταθλήτρια, εκείνη τη σεζόν, ΑΕΚ.
8. Εντυπωσιακή είναι και η ιστορία με έναν ακόμα πρώην παίκτη της ΑΕΚ, τον Ρούμπεν Πάτερσον, που μαζί με τον Τζο Αρλάουκας, αποτελούσαν το αρχικό δίδυμο ξένων της Ένωσης, τη σεζόν 1998-1999. Ο Κόμπι ήταν συνήθως γενναιόδωρος με τους αντιπάλους που τον σέβονταν, αλλά φύλαγε βιτριολικές ατάκες, για τους “ασεβείς”. Ο Πάτερσον κόμπαζε ότι έχει τον τρόπο να τον σταματήσει… “Αν ερχόταν να μου πει ότι θα κερδίσει ένα νέο συμβόλαιο με τη δήλωση αυτή θα τον βοηθούσα. Αλλά δεν το γνώριζα και τον βασάνισα στο παρκέ“, σχολίασε χρόνια αργότερα ο Μπράιαντ.
9. Το καλοκαίρι του 2003 βρέθηκε στο επίκεντρο της αρνητικής δημοσιότητας, όταν κατηγορήθηκε για βιασμό μιας 19χρονης υπαλλήλου ξενοδοχείου στο Κολοράντο. Η υπόθεση δεν έφτασε ποτέ στο ακροατήριο, αλλά ήταν πλήγμα στο γόητρο και την… τσέπη του, καθώς μεγάλες εταιρείες διέκοψαν τα διαφημιστικά συμβόλαια που είχαν μαζί του. Κινδύνευσε, επίσης, ο γάμος του με τη Βανέσα Λέιν, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά.
10. Η αγάπη του Black Mamba για τη μουσική ήταν δεδομένη και μάλιστα είχε στο ενεργητικό του και την κυκλοφορία ενός single, τον Ιανουάριο του 2000, με τη ονομασία K.O.B.E. και τη συμμετοχή του τοπ μοντέλου της εποχής Τάιρα Μπανκς.
11. Οι καλλιτεχνικές ανησυχίες του Κόμπι έφτασαν στην κορύφωσή τους, με τη μικρού μήκους animation ταινία Dear Basketball, εμπνευσμένη από το γράμμα που είχε γράψει στο… 17χρονο εαυτό του και η οποία κέρδισε το βραβείο Όσκαρ το 2018.
12. Σε αντίθεση με τους περισσότερους συμπατριώτες του, ο Κόμπι, όχι απλώς γνώριζε ποδόσφαιρο, αλλά το αγαπούσε, από τα παιδικά του χρόνια και την παραμονή της οικογένειάς του στην Ιταλία. Σε ανύποπτο χρόνο είχε πει ότι θα ήθελε να παίξει για τη Μίλαν, ενώ… το πήγε και ένα βήμα παρακάτω: “Αν εγώ, ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι και ο ΛεΜπρον Τζέιμς, μεγαλώναμε με μια μπάλα ποδοσφαίρου, αντί γι’ αυτή του μπάσκετ, με τα σωματικά προσόντα μας, θα κάναμε τη διαφορά“.
13. Στο ΝΒΑ ο Κόμπι Μπράιαντ έπαιξε συνολικά σε 1.566 αγώνες. Οι 1.346 εξ αυτών στην κανονική περίοδο και οι υπόλοιποι 2020 στα play-offs. Όταν αποχώρησε το 2016, ο Μπράιαντ είχε στο ενεργητικό του 33.6343 πόντους και ήταν ο 4ος σκόρερ στην ιστορία της λίγκας.
14. Τη μεγαλύτερη παράσταση της καριέρας του την έδωσε στις 22 Ιανουαρίου του 2006, όταν οι Λέικερς υποδέχθηκαν τους Ράπτορς. Η υποψία απειλής για το ρεκόρ των 100 πόντων, σ’ έναν αγώνα, του Γουίλτ Τσάμπερλεϊν, από το 1962, δεν έμοιαζε με ανέκδοτο. “Ήμουν σε θέση να πετύχω 90 πόντους ή περισσότερους, θα μπορούσα να έχω 40 από το πρώτο ημίχρονο“, θα έλεγε ο Κόμπι έχοντας τελειώσει το εντός έδρας ματς απέναντι στους Τορόντο Ράπτορς με 81 προσωπικούς. Από 28/46 σουτ, εκ των οποίων τα 7/13 ήταν τρίποντα, και 18/20 βολές.
15. Ο Κόμπι ήταν σε γενικές γραμμές… μισητός και στους οπαδούς των άλλων ομάδων του ΝΒΑ (μέχρι να λατρευτεί στο τελείωμα της καριέρας του). Η ειρωνεία είναι ότι το γήπεδο στο οποίο γνώρισε τις εντονότερες αποδοκιμασίες, ήταν στη γενέτειρα του, την Φιλαντέλφεια! Αυτή η ιδιότυπη κόντρα με τους φίλους των Σίξερς, αποδίδεται σε μια δήλωσή του, πίσω στο 2001, όταν οι Λέικερς επισκέφτηκαν τη Φιλαντέλφεια: “πάμε να τους ξεριζώσουμε τις καρδιές“.
16. Αποτελούσε κοινό μυστικό στο ΝΒΑ ότι η συνύπαρξη του Κόμπι Μπράιαντ με τον Σακίλ Ο’Νιλ στους Λέικερς έμοιαζε με “ωρολογιακή βόμβα”. Παρά τις κόντρες, όμως, πέτυχαν σπουδαία πράγματα και πριν λίγο καιρό, ο Σακ, έβαλε τα πράγματα στη σωστή του διάσταση. “Ο Κόμπι είχε ακριβώς την ίδια νοοτροπία με μένα. Ήταν σαν να έπαιζα με έναν νεότερο Σακίλ. Πολλές φορές τα παιδιά δίνουν βάση, ανησυχούν περισσότερο για τίτλους, δαχτυλίδια και όχι συγκεκριμένα πράγματα. Εγώ και ο Κόμπι, είχαμε δουλειά να κάνουμε. Έπρεπε να κερδίσουμε τρία πρωταθλήματα. Τρία ναι, στην σειρά. Αν μου έλεγε κάποιος πως θα έπρεπε να το κάνω και πάλι από την αρχή, νομίζω δεν θα άλλαζα τίποτα“, δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρώην NBAer.
Ενώ συνέχισε: “Πολλά ακούγονται, ο κόσμος λέει πάντα τη γνώμη του. Έτσι κι με εμάς. Νόμιζε πως τα πηγαίναμε καλά. Εγώ αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι είχαμε σεβασμό. Σεβόμασταν ο ένας τον άλλον και αυτό είναι ό,τι χρειάζεσαι. Αν με ρωτάς αν ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι, θα σου πω όχι. Ήμασταν όμως οι καλύτεροι φίλοι στο παρκέ. Κι αυτό μέτρησε“.
17. Στη χρυσή περίοδο των Σικάγο Μπουλς, ο καθοδηγητής της ομάδας, Φιλ Τζάκσον, είχε αποκαλύψει τη… διατριβή του στην ψυχολογία, προκειμένου να μπορέσει να διαχειριστεί προσωπικότητες όπως ο Τζόρνταν, ο Πίπεν, ο Χάρπερ και κυρίως ο Ντένις Ρόντμαν. Πολλά χρόνια μετά τη δική τους συνύπαρξη στους Λέικερς, ο Κόμπι αποκάλυψε πόσο χρήσιμη ήταν αυτή η πλευρά των γνωρισμάτων του κόουτς Τζάκσον: “Ο Φιλ είναι μέντορας και τον εκτιμώ πάρα πολύ. Δεν αναφέρομαι μόνο στις γνώσεις του για το μπάσκετ, αλλά στο πόσο καλά διαχειρίζεται τις προσωπικότητες που έχει γύρω του. Με βοήθησε πολύ να ξεπεράσω προσωπικές δυσκολίες, να τις αφήσω έξω από το παρκέ και να βελτιώσω τη νοοτροπία μου“.
18. Το πόσο επιδραστικός ήταν ο Κόμπι στους συμπαίκτες του, στα 20 χρόνια που φόρεσε τη φανέλα των Λέικερς είναι ένα ακόμα credit στην καριέρα του. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Πάου Γκασόλ και τα δάκρυα για τον “χαμένο αδερφό“, την ημέρα που ο ίδιος ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τα παρκέ. Θέλοντας να τιμήσει τον Μπράιαντ, ο Ισπανός παλαίμαχος άσος του ΝΒΑ, έδωσε το όνομα Τζιάνα (της αδικοχαμένης κόρης του Κόμπι) στη νεότερη κόρη του.
19. Η ζωή του Λαμάρ Όντομ θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Και στη δική του περίπτωση, όμως, φαίνεται ότι ο Κόμπι είχε βρει τα κουμπιά. Με τον Black Mamba αγωνίστηκαν μαζί στο LA, απ’ το 2004 έως και το 2011, αναπτύσσοντας μια πολύ δυνατή σχέση, η οποία… στοιχειώνει τον Όντομ, μετά το θάνατο του φίλου του: “Έρχεται συχνά στον ύπνο μου και μου μιλάει. Μου λέει να αντέξω και να συνεχίσω να παλεύω. Πολλά πράγματα. Το πνεύμα του είναι δυνατό και για εμένα ο Κόμπι δεν είναι πολύ μακριά. Ειδικά όταν ονειρεύεσαι κάποιον και σου μιλάει σίγουρα θα τον θυμάσαι. Είναι τρελό με εμπνέει ακόμα και σήμερα. Γι αυτό μου αρέσει να επιστρέφω στο Λος Άντζελες, γιατί τον νιώθω κοντά“.
20. Για τον Γιάννη Αντετοκούμπο ο Κόμπι Μπράιαντ δεν ήταν απλώς είδωλο, αλλά ένας από τους βασικούς λόγους της ενασχόλησης με το μπάσκετ. Ο Κόμπι δεν εντυπωσιάστηκε από την πρώτη στιγμή με το ελληνικό φαινόμενο, αλλά αυτό δεν άργησε να συμβεί, όπως δεν άργησε και η μύηση του Γιάννη στη περιβόητη Mamba Mentality, το καλοκαίρι του 2018. Δεν διάλεξε μόνο ο Γιάννης τον αοίδιμο σούπερ σταρ του ΝΒΑ, αλλά και ο ίδιος ο Κόμπι Μπράιαντ διάλεξε τον Greek Freak, εξ ου και οι προπονήσεις που έκαναν μαζί το καλοκαίρι του 2018.
Η πρώτη μύηση του Αντετοκούνμπο στις 23 Φεβρουαρίου του 2016, είχε συντελεστεί στο Μιλγουόκι, μετά από τον αγώνα των Μπακς κόντρα στους Λέικερς, με τη μεσολάβηση του (τότε προπονητή του Γιάννη και συμπαίκτη του Μπράιντ στη Team USA του 2008) Τζέισον Κιντ. Εκείνο το βράδυ ο Γιάννης κράτησε τις σημειώσεις της ακρόασης και τηρούσε τις συμβουλές του σούπερ σταρ του ΝΒΑ με θρησκευτική ευλάβεια.
21. H Memba Mentality έκανε τον Κόμπι να ξεχωρίσει από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στα παρκέ του ΝΒΑ. Ο πιο μεστός, όμως και σύντομος ορισμός της, ήρθε από το στόμα του ίδιου στην τελευταία παράσταση της καριέρας του. Στις 4 Απριλίου 2016, στο ασφυκτικό γεμάτο Staples Center, ο Κόμπι ανταπέδωσε τα συγκλονιστικά συναισθήματα που του χάρισαν οι φίλοι των Λέικερς, πετυχαίνοντας 60 πόντους κόντρα στους Τζαζ. Στην ατελείωτη συνέντευξη Τύπου, που ακολούθησε, ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε εάν αυτό ήταν το φινάλε που ονειρευόταν. Ο Κόμπι απάντησε: “Όχι, θα ήθελα να φύγω πρωταθλητής“.
22. Ο Κόμπι Μπράιαντ εντάχθηκε στο Hall of Fame, σε μια άκρως φορτισμένη τελετή, στις 16 Μαΐου 2021, 15 μήνες μετά τον θάνατό του. Υπό το βλέμμα του συγκινημένου Μάικλ Τζόρνταν, η Βανέσα Μπράιαντ έβαλε τον Κόμπι στο πάνθεον των κορυφαίων του μπάσκετ, στο Naismith Memorial Hall of Fame.
23. Για τον Κόμπι, ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν πηγή έμπνευσης, πολύ πριν την πρώτη τους συνάντηση στο παρκέ, το 1996. Όταν έδυε το άστρο του Air ανέτειλε αυτό του Black Mamba, αλλά οι δυο τους διατήρησαν μια εξαιρετική σχέση, χωρίς ποτέ να μπουν στο… τρυπάκι της σύγκρισης. Το χειμώνα του 2015 που ο Μπράιαντ πήγε στη Σάρλοτ αποχαιρετώντας το κοινό της ομάδας που τον έκανε draft, και ο Τζόρνταν τού μίλησε από το video wall, λέγοντάς από τη μία του ότι “ήμουν πάντοτε ο μεγάλος αδερφός σου κι εσύ ο μικρός” κι από την άλλη πως “λατρεύω να σε παρακολουθώ“.
24. Λένε ότι η τελευταία εντύπωση είναι αυτή που μένει, το ίδιο ισχύει και για τη φανέλα του Μπράιαντ. Ο Κόμπι άρχισε -και διατήρησε για μια δεκαετία- την καριέρα του στους Λέικερς με τον αριθμό 8, αλλά πέρασε τα χρόνια της ωρίμανσης, μέχρι το φινάλε, με το θρυλικό πια 24. Μία τέτοια φανέλα και συγκεκριμένα αυτή που φορούσε ο Κόμπι στο Game 5 των τελικών του ΝΒΑ το 2008, βρίσκεται σε περίοπτη θέση στο Εθνικό Μουσείο Αφροαμερικανικής Ιστορίας και Κουλτούρας στην Ουάσινγκτον. Μερικές ακόμα, δημοπρατούνται έναντι μυθικών ποσών, αλλά ίσως αυτές που έχουν μεγαλύτερη αξία, είναι οι φανέλες με το 24 των Λέικερς, στα κορμιά απλών καθημερινών ανθρώπων, που λάτρεψαν το μπάσκετ και έναν από τους προφήτες του.
Ένα παντοτινό μπασκετικό φυλαχτό, που δεν χάθηκε στην καταραμένη πτήση της 26ης Ιανουαρίου 2020.
πηγή:sport24
