Με οδηγό την Ανάσταση, ας ανατείλει το φως της ελπίδας στις ζωές μας
Τις περασμένες ημέρες ο καιρός ήταν πανέμορφος. Δεν ήταν λοιπόν παράξενο που ο κόσμος ξεχύθηκε έξω. Για κοντινές βόλτες, με τα πόδια ή για πιο μακρινές, με το αυτοκίνητο. Για καφέ και γλυκό, για φαγητό ή απλώς για ένα περπάτημα στο δάσος. Με φίλους ή με την οικογένεια. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, χάρηκαν τον ήλιο. Έναν ήλιο που στ’ αλήθεια μας είχε λείψει. Ιδίως μετά από ένα μακρύ και σκληρό χειμώνα. Και ιδίως, μετά από μια υποχρεωτική κοινωνική απομόνωση, έναν αφόρητο εγκλεισμό, για δύο και βάλε χρόνια.
Ο ήλιος ήταν μια καλή ευκαιρία να αφήσουμε πίσω – έστω και για λίγο – τις κακές ειδήσεις, για τον πόλεμο, την ακρίβεια και την πανδημία. Ήταν μια καλή ευκαιρία να βγούμε λίγο, για να αλλάξουμε παραστάσεις, πέρα από το σπίτι – δουλειά. Και η ανοιξιάτικη φύση, όμορφη όπως πάντα στα μέρη μας, μας έκανε τη χάρη, η ευκαιρία αυτή, εκτός από καλή, να είναι και όμορφη.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας περπατούσαν αργά, παρέα με άλλους, και κάθε τόσο έστρεφαν το πρόσωπό τους στον ήλιο, σαν να ήθελαν να τον ρουφήξουν, όσο πιο πολύ μπορούσαν. Λες και τον είχαν τόσο ανάγκη, γιατί τους είχε λείψει τόσο… Κάποιοι άλλοι, κάθονταν νωχελικά στις καφετέριες και τις ταβέρνες, γύρω από ένα τραπεζάκι, κουβεντιάζοντας μεταξύ τους και κάνοντας ανέμελες χειρονομίες. Όλα τα πρόσωπα ήταν γελαστά. Γελαστά και αισιόδοξα.
Δεν υπήρχε πίεση και βιασύνη, που μας καταδυναστεύουν καθημερινά. Ούτε εκνευρισμός και άγχος, που μας κάνουν επιθετικούς και κάποτε ακόμα κι άδικους με τους άλλους. Υπήρχε μόνο ο ήλιος και η ζεστασιά του!
Το χρειαζόμασταν όλοι αυτό. Όπως χρειάζεται κανείς την ορμή για να κάνει ένα άλμα. Γιατί τέτοιο μας χρειάζεται τώρα Ένα άλμα προς τα εμπρός.. Ένα άλμα αγάπης. Ειδικά τώρα, που πλησιάζει το Πάσχα. Τώρα, που πλησιάζουμε ο ένας τον άλλον, παντού.
Στο σπίτι, όπου έχουμε τη δυνατότητα να περάσουμε επιτέλους ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας και τους αγαπημένους μας. Στη γειτονιά, όπου έχουμε την ευκαιρία να ενισχύσουμε τους καταστηματάρχες της περιοχής μας, τους ανθρώπους που λέμε καθημερινά καλημέρα. Αλλά και στην τοπική μας κοινωνία, όπου έχουμε το χρέος να προσφέρουμε αλληλεγγύη σε όσους την έχουν ανάγκη. Όση μπορεί ο καθένας και η καθεμιά μας.
Επιτέλους, ήλιος! Κι όλα γίνονται καλύτερα.
Μακάρι ο ήλιος αυτός να μας βοηθήσει ν’ αφήσουμε πίσω τη σκοτεινιά του προηγούμενου καιρού. Μακάρι οι δυσκολίες που περάσαμε, να μας κάνουν να σκεφτούμε πως μόνος του κανένας δεν μπορεί να βγει από τα δύσκολα. Πολύ δε περισσότερο από την κρίση, που συνεχίζεται. Μακάρι η φετινή Ανάσταση να μας φωτίσει, ώστε να καταλάβουμε ότι η αγάπη προς τον πλησίον δεν μπορεί να διαρκεί μερικές μόνο ώρες ή μέρες. Αλλά ότι η αγάπη αυτή, όταν είναι αυθεντική, μας τροφοδοτεί με ενέργεια, για να προχωρήσουμε.
Η αγάπη είναι το κλειδί. Για το άλμα. Το άλμα προς τα εμπρός!
