Σε κλίμα πρωτοφανούς καταστροφής, ο Δήμος Διονύσου, είναι ο πρώτος Δήμος που τίθεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης εξαιτίας του χιονιά.
Η επόμενη μέρα, μετά το καταστροφικό μένος, βρήκε αντιμέτωπους Δήμους και Συνειδήσεις με την ανάγκη προστασίας των πολιτών. Εικόνες καταστροφής με δέντρα πεσμένα στους δρόμους, που παρέσυραν καλώδια και πλάκωσαν μάντρες κι αυτοκίνητα. Ένας Δήμος, χωρίς ΡΕΥΜΑ και ΝΕΡΟ! Η επόμενη μέρα όμως, δεν είναι μέρα επίρριψης ευθυνών! Είναι ημέρα ανάληψης ευθυνών!!! Ευθύνες απέναντι σε συνανθρώπους, συμπολίτες, σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που βρέθηκαν σε δυσμενή κατάσταση!
Ο Δήμος και οι ανάλογες κρατικές υπηρεσίες, έδωσαν μάχη για ν’ απομακρύνουν δέντρα…αγώνας μεγάλος για να επανέλθει το ηλεκτρικό ρεύμα…να εξασφαλιστεί το νερό…το φαγητό…και η προστασία της υγείας όλων των πολιτών που βίωσαν τις επιπτώσεις της κακοκαιρίας! Οι ανάγκες πολλές και η βοήθεια περιορισμένη! Τα μέτωπα που έμεναν ανοιχτά, πλήθαιναν, αλλά τα χέρια βοηθείας παρέμεναν σταθερά!!!
Για τους λόγους αυτούς, η αγανάκτηση του κόσμου, είναι λογική και αναμενόμενη! Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε και το μέγεθος του φαινομένου! Πρόκειται για ένα φαινόμενο με ένταση και διάρκεια, που έχει χρόνια να συμβεί. Είναι γεγονός πως με τον καιρό, κανείς δεν μπορεί να τα βάλει, ούτε να είναι ποτέ πλήρως προστατευμένος! Οι Δήμοι και όλες οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες, θα έρθουν αντιμέτωποι με τις ευθύνες που τους αναλογούν! Θα κριθούν κατά τον απολογισμό της δράσης τους για τ’ αντανακλαστικά και την επάρκειά τους! Αυτό όμως, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί στην ώρα του με την ασφάλεια που παρέχει η απόσταση του χρόνου…με καθαρό μυαλό και πάνω από όλα ψυχραιμία, θα κληθούν όλοι οι υπαίτιοι να λογοδοτήσουν!
Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να σημειώσουμε, πως η καλύτερη λύση σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι η πρόληψη! Και με τον όρο πρόληψη, εννοούμε την ουσιαστική και αποτελεσματική πρόληψη! Όχι εκείνη που συνοδεύεται από διθυραμβικές δηλώσεις κι οδηγεί στην καταστροφή! Σημασία έχει η ορθή προετοιμασία, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, η οποία βρίσκεται στην ταπεινότητα και την ορθή λογική! Αλλιώς, τ’ αποτελέσματα θα είναι ανάλογα με αυτά που βιώσαμε!
Παρά τις ελλείψεις, τα λάθη και τα προβλήματα που ενδέχεται να εντοπιστούν και να τονιστούν, είμαστε υποχρεωμένοι ν’ αναφέρουμε ένα ζήτημα υψίστης σημασίας’ Υπήρξαν άνθρωποι, είτε υπάλληλοι του Δήμου, είτε υπάλληλοι κρατικών υπηρεσιών, είτε απλοί εθελοντές, οι οποίοι υπερέβησαν τον εαυτό τους προκειμένου να καταστεί διαχειρίσιμη η καταστροφή! Σίγουρα όλα τ’ αρμόδια όργανα, θα μπορούσαν να επιδείξουν καλύτερα αντανακλαστικά, να δράσουν αμεσότερα και αποτελεσματικότερα! Θα ήμασταν όμως αχάριστοι, αν δεν αναγνωρίζαμε την προσπάθεια και την πρόθεση!
Όμως, δεν φέρουν ευθύνες μόνο οι κρατικές δομές αλλά και τα φυσικά πρόσωπα! Που είμαστε όλοι εμείς όταν ένας ολόκληρος Δήμος εκλιπαρεί για βοήθεια; Ποιοι και που είναι εκείνοι που αντί να κατηγορήσουν, σκέφτηκαν πρώτα να συνδράμουν; Για ακόμα μiα φορά, τίθεται ζήτημα οργάνωσης και καλών αντανακλαστικών! Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος και γίνεται ακόμα χειρότερος, όταν συνοδεύεται από έλλειψη οργάνωσης και συντονισμού! Παρά το γεγονός αυτό, ΔΕΝ είναι η κατάλληλη στιγμή να εκμεταλλευτούμε τον ανθρώπινο πόνο για πολιτικές ή άλλου είδους σκοπιμότητες! Όλα αυτά τα κακώς κείμενα, οδήγησαν σε καταστάσεις δυσάρεστες κι επώδυνες για όλους! Καταστάσεις που πίεζαν κι απαιτούσαν λύσεις χωρίς την πολυτέλεια του χρόνου! Οι λύσεις αυτές, ΔΟΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, με την πλήρη έννοια της λέξης!!! Ας μην ξεχνάμε λοιπόν, πως πίσω από τους Δήμους και τις κοινωνικές δομές, “κρύβονται” άνθρωποι που θα κοιμούνται με τη συνείδησή τους ήσυχη!
Μέγιστη σημασία σήμερα, έχει να βεβαιωθούμε ότι οι πολίτες δεν θα βιώσουν καμία όμοια ταλαιπωρία…οι Δήμοι, θα πρέπει να “μαζέψουν” πλήρως τα κομμάτια τους, να συνέλθουν και να προετοιμαστούν καλύτερα! H ΜΗΔΕΙΑ, όπως κι ο Κορονοϊός, ήρθαν σε κοινωνίες κλωνισμένες, για ν’ αναδείξουν τις πραγματικές ανάγκες τους…και οι ανάγκες αυτές, δεν είναι ο αλληλοσπαραγμός και οι διχογνωμίες…οι ανάγκες αυτές, είναι η κοινωνική ευαισθητοποίηση και αλληλεγγύη, η προσφορά και η αλληλοϋποστήριξη!
Ας δούμε λοιπόν το ποτήρι μισογεμάτο και την ΜΗΔΕΙΑ -όπως και κάθε καταστροφή ανάλογη αυτής- ως μια ευκαιρία για ένα καλύτερο αύριο! Ας μετατρέψουμε ένα αρνητικό γεγονός, σε σημείο εκκίνησης για ένα ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ ΓΙΑ ΜΑΣ…για το ΜΕΛΛΟΝ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!!!
Ποιοι φταίνε και σε τι; Το γνωρίζουν οι ίδιοι.
Τελικά κοιμούνται με ήσυχη τη συνείδησή τους ή τους ξυπνά το τέρας της Μήδειας που τους καταδιώκει;
Σε κάθε περίπτωση, ελπίζουμε το πάθημα κάποια στιγμή να γίνει μάθημα και να μην χρειαστεί να θρηνήσουμε θύματα για να τα εμπεδώσουμε.
