Ο καρκίνος του δέρματος είναι πιο πιθανό να χτυπήσει τους ηλικιωμένους. Αυτό έδειξε μια νέα έρευνα Αμερικανών επιστημόνων.
Ερευνητές στο Κέντρο Καρκίνου Johns Hopkins Kimmel στις ΗΠΑ, ανακάλυψαν ότι καθώς το δέρμα γερνάει, γίνεται πιο άκαμπτο και χάνει την ελαστικότητά του, κάτι που με τη σειρά του οδηγεί σε δραματική αύξηση της πρωτεΐνης που ονομάζεται ICAM1.
Αυτή η πρωτεΐνη παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων εντός των όγκων, παρέχοντάς τους τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για να αναπτυχθούν.
Επιπλέον, η ICAM1 διευκολύνει τα καρκινικά κύτταρα να ξεφύγουν από τον όγκο και να εξαπλωθούν σε άλλα μέρη του σώματος.
«Καθώς γερνάμε, η ακαμψία του δέρματός μας αλλάζει», εξήγησε η συγγραφέας της μελέτης Δρ. Ασάνι Γουιραράτνα, αναπληρώτρια διευθύντρια εργαστηριακής έρευνας στο Κέντρο Καρκίνου Kimmel και καθηγήτρια ογκολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins.
«Αυτό δεν έχει μόνο φυσικές επιπτώσεις, αλλά και συνέπειες στη σηματοδότηση και μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της ανάπτυξης νέων αιμοφόρων αγγείων ή σε διακοπή της λειτουργίας τους», πρόσθεσε.
Το μελάνωμα, η πιο θανατηφόρα μορφή καρκίνου του δέρματος, αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για τον ηλικιωμένο πληθυσμό, με περισσότερους από 200.000 Αμερικανούς να αναμένεται να διαγνωστούν μόνο το 2024.
Η μελέτη υπογραμμίζει ότι οι ηλικιωμένοι ασθενείς διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο υποτροπής, μετάστασης και θνησιμότητας σε σχέση με τους νεότερους καρκινοπαθείς.
Οι ερευνητές εστίασαν στο πώς οι αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης παραγωγής μιας πρωτεΐνης γνωστής ως HAPLN1, συμβάλλουν στην ακαμψία του δέρματος.
Η πρωτεΐνη HAPLN1 είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της δομής της εξωκυτταρικής μήτρας που υποστηρίζει την ελαστικότητα του δέρματος. Η μείωση των επιπέδων της HAPLN1 με την ηλικία ενισχύει έμμεσα τα επίπεδα της ICAM1. Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως όταν χορήγησαν φάρμακα που αναστέλλουν την ICAM1 σε ηλικιωμένα ποντίκια με μελάνωμα, το μέγεθος του όγκου τους μειώθηκε και η μετάσταση αποτράπηκε. Αυτή η ανακάλυψη ανοίγει το δρόμο για την ανάπτυξη νέων, πιο στοχευμένων φαρμάκων για τη θεραπεία του μελανώματος στους ηλικιωμένους.
Τα ευρήματα της μελέτης μπορεί να έχουν ευρύτερες επιπτώσεις στη θεραπεία άλλων καρκίνων που σχετίζονται με την ηλικία και στην κατανόηση του αντίκτυπου της διαδικασίας γήρανσης στην επούλωση πληγών και σε ασθένειες όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις και τα εγκεφαλικά.
Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Aging.
