της Σύρου Μ.Ι.
*Το παρόν άρθρο είναι προϊόν προσωπικών απόψεων και μόνο
Η νέα χρονιά είναι πλέον γεγονός. Οι διακοπές για κάποιους συνεχίζουν ακόμη. Βόλτες με φίλους ή με την οικογένεια. Κάθε μέρα βλέπουμε ακόμη πολύ κόσμο να τριγυρίζει στους κεντρικούς δρόμους κάθε πόλης! Νεαροί, ηλικιωμένοι, όλοι, βολτάρουν και περνούν όμορφα την ώρα τους. Όμως που βρίσκονται οι ΑμεΑ; Δύσκολα τους συναντάμε. Όχι βέβαια μόνο τις γιορτινές μέρες… Πάντα. Απλά είναι ακόμη πιο στενάχωρο. Το ερώτημα όμως εδώ είναι – γιατί -;
Η απάντηση είναι ή θα μπορούσε να είναι η «περιθωριοποίηση».
Θα ήθελα να προσθέσω εδώ και τα άτομα με ολική τυφλότητα, απώλεια ακοής και τα άτομα χωρίς άκρα. Πρόκειται για κατηγορίες ανθρώπων που δύσκολα μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνοι τους, χωρίς κάποιον δίπλα τους. Υπάρχουν εξαιρέσεις. Όμως, η περιθωριοποίηση ισχύει και για αυτούς. -Όχι πάντα βέβαια-. Η περιθωριοποίηση αυτή έχει πολλές όψεις. Κυρίως είναι η ατομική/ κοινωνική, η εκπαιδευτική και η εργασιακή.
Η ατομική περιθωριοποίηση
Στην ατομική περιθωριοποίηση τα σενάρια είναι δύο. Πρώτον, είτε κλείνονται στον εαυτό τους. Νιώθουν την περιθωριοποίηση από τα άτομα που κοινωνικού περιβάλλοντος, δηλ. βιώνουν έντονη κριτική/ bullying ή απλά αδιαφορία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένουν περισσότερο απομονωμένοι. Το δεύτερο, είναι ότι από μόνα τους κλείνονται στον εαυτό τους λόγω των -αδυναμιών τους.-. Εδώ πιστεύω ότι αρκεί η παρέμβαση από την οικογένεια.
Στην εκπαίδευση
Συνεχίζοντας στην εκπαίδευση, οι ΑμεΑ είναι αποκλεισμένοι τελείως ή μερικώς από αυτή. Αυτό γιατί δεν υπάρχει το εξειδικευμένο προσωπικό στα σχολεία (σε περίπτωση δυσλεξίας, κωφότητας) να προσεγγίσει με τις κατάλληλες δεξιότητες τα παιδιά αυτά. Η έλλειψη ειδικών ραμπών ή η απουσία ασανσέρ, καθιστά επίσης τη μετακίνηση τους στο σχολείο αδύνατη. Επίσης, εδώ συγκαταλέγονται και οι χώροι διασκέδασης που επίσης «αποκλείουν» την πρόσβαση στους ΑμεΑ. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν τα ειδικά σχολεία που μπορούν να εξυπηρετήσουν αυτά τα παιδιά. Η ερώτηση εδώ είναι αν λειτουργούν σωστά.
Τα παραπάνω λοιπόν καταλήγουν στην έλλειψη υποδομών για την πρόσβαση των ΑμεΑ. Όμως, όσο κλισέ και αν ακούγεται η έλλειψη υποδομών πράγματι δεν βοηθά καθόλου. Από την έλλειψη ειδικών ραμπών στα πεζοδρόμια, μέχρι την έλλειψη ειδικού εξοπλισμού για την βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Ο εξοπλισμός δηλαδή. Το να μπορεί να αγοράσει π.χ. ένα καλής ποιότητας καρότσι, δεν καθίσταται εύκολο. Οι κρατικές επιχορηγήσεις που δίνονται, είτε είναι ανύπαρκτες, ή αν δίνονται, το ποσό μπορεί να καλύψει το 1/2 ή το 2/3 του συνολικού κόστους.
Η εργασιακή περιθωριοποίηση
Τέλος, υπάρχει και η εργασιακή περιθωριοποίηση. Τα άτομα με αναπηρία τείνουν να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να μην βρουν δουλειά από τους υπόλοιπους. Δυστυχώς σε αυτό τον τομέα δεν αντιμετωπίζονται ίσα είτε λόγω, προκατάληψης είτε λόγω αυθαίρετων αξιολογικών κρίσεων. Εδώ όμως πρέπει να το εξηγήσουμε. Συγκεκριμένα, ο εργοδότης πιστεύει ότι το άτομο δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί ικανοποιητικά σε μια θέση. Επίσης, ξανά η έλλειψη υποδομών για τη πρόσβαση τους τους στο εργασιακό περιβάλλον αλλά και η απροθυμία για τη διαμόρφωσης του στα μέτρα του υποψηφίου, οδηγεί στην απόρριψη του.
Επίλογος
Ωστόσο, τα αυτά άτομα, τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από εμάς. Προσπαθούν 10 φορές από εμάς για να καταφέρουν. Και τις περισσότερες φορές τα καταφέρνουν καλύτερα από εμάς. Έχουν μεγαλύτερη δίψα για να πετύχουν στη ζωή! Το θέμα είναι, εμείς, τι όραμα και τι φιλοδοξίες έχουμε και κατά πόσο προσπαθούμε να τα επιτύχουμε;
Δείτε και ένα πρόσφατο διαφημιστικό:
Πηγή:
Περισσότερα κοινωνικά νέα: https://www.voreiaproastia.gr/posts/social/
