Εμπορικό Κέντρο Αρέθουσα
Το Εμπορικό Κέντρο Αρέθουσα, το οποίο στεγάζεται επί των οδών Λεωφ. Μαραθώνος 16 & Γρηγορίου Λαμπράκη 2 στον Άγιο Στέφανο, αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα στολίδια της περιοχής μας. Κατασκευάστηκε το 1987, έχει συνολική έκταση 2000 τ.μ. και στεγάζει 16 εμπορικά καταστήματα εστίασης και γραφεία.
Ο επισκέπτης θα ικανοποιήσει κάθε ανάγκη του από τα ποιοτικά προϊόντα και τις υψηλού επιπέδου υπηρεσίες που θα βρει συγκεντρωμένα, κερδίζοντας χρόνο και χρήμα.
Το όνομά του προέρχεται από τα βάθη της Ελληνικής Μυθολογίας και αυτό ακριβώς αποδεικνύει εμπράκτως γιατί αποτελεί το στολίδι και το κέντρο της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην περιοχή μας.
Ο Μύθος πίσω από το όνομά του
Σύμφωνα με αρχαία Ελληνική Μυθολογία, η Αρέθουσα είναι νύμφη των πηγών και των δασών, συνοδός της Θεάς Αρτέμιδος, καθώς και θυγατέρα του Νηρέα (εξ ου Νηρηίδα νύμφη) και της Δωρίδας.
Ετυμολογικά το όνομα της προέρχεται από το ρήμα αρέθω, που σημαίνει άφθονο αναβλύζον ύδωρ, με ρίζα από το άρδω, ποτίζω, αρδεύω. Σύμφωνα με το γεωγράφο Στράβωνα, στα «Γεωγραφικά» του, τα νερά της Αρέθουσας χάθηκαν ύστερα από μεγάλο σεισμό και επανεμφανίστηκαν σε άλλη θέση, μετά από μερικές μέρες.
Σε μία από την εκδοχές του μύθου η Αρέθουσα, γυρνούσε κάποτε από τη Στυμφαλία, όπου είχε πάει για κυνήγι. Κουρασμένη όπως ήταν, αποφάσισε να λουστεί στα νερά του Αλφειού για να δροσιστεί. Μόλις την αντίκρισε γυμνή ο Αλφειός, θαμπώθηκε από την ομορφιά της και την ερωτεύτηκε. Όταν φανέρωσε όμως το αίσθημά του στη Νύμφη, εκείνη για να γλιτώσει από τις ερωτικές εκδηλώσεις του, αναγκάστηκε να το βάλει στα πόδια. Ο Αλφειός όρμησε πίσω της να την πιάσει. Όταν έφτασαν τρέχοντας στην Ηλεία, η Αρέθουσα κατάλαβε ότι είχε αποκάμει. Ο κίνδυνος να πέσει στα χέρια του μεγάλωνε από στιγμή σε στιγμή, και τότε απελπισμένη ζήτησε τη βοήθεια της Άρτεμης. Η θεά την τύλιξε σ’ ένα σύννεφο και την έφερε στο νησί Ορτυγία κοντά στις Συρακούσες της Σικελίας.
Εκεί τη μεταμόρφωσε σε πηγή. Ο Αλφειός δεν δίστασε να διασχίσει το πέλαγος για να φτάσει σιμά της. Στο δρόμο πρόσεχε να μην ανακατέψει τα νερά του με το αλμυρό νερό της θάλασσας, για να μπορέσει να τα ενώσει με τα καθαρά νερά της Αρέθουσας όταν θα έφτανε στον προορισμό του. Στο τέλος, το πείσμα του τον δικαιώνει, αφού καταφέρνει να ενώσει τα νερά του με το “άχραντον Αρεθούσιον ύδωρ” και να σβήσει επιτέλους τον διάπυρο έρωτά του.